Onze eigen Peking expres

Lieve mensen
wat een avonturen. Tot nu toe geweldig. Peking was veel te kort. Drie dagen, waarvan een dag hiken op de Chinese muur.
Ik probeer verslag te doen. Aankomst en hotel perfect geregeld met China on line. Ons hotel Dongfang op loopafstand van het Tiananmenplein. We hebben de eerste dag alleen gelopen, door hutongwijkjes, naar het plein, helemaal rondom. Tenslotte rond 7 uur 's avonds tussen tienduizenden ontroerde Chinezen het wisselen van de wacht en neerhalen van de vlag bij Mao's mausoleum meegemaakt. Wat voor mij weer heel ontroerend was (niet Mao maar hoe hij bij deze voornamelijk arme boerenmensen voortleeft).Daarna heerlijk gegeten (Pekingeend op houtskool geroosterd), in een fantastisch restaurant)slingerend door de hutongwijken terug naar het hotel gelopen. Ik voel me erg thuis, alle stoelen passen, mijn benen bungelen nooit meer boven de grond. Peter geniet volop zolang ze hem maar met rust laten. Oude vrouwtjes op de muur die hem (oude grijze man) een helpende hand wilden reiken bij de beklimming, dat viel verkeerd bij mijn eigen Master of the Universe. Hij moest en zou het vrouwtje van zich afschudden en heeft haar uiteindelijk eruit gelopen. De tweede dag met gids alle grote bezienswaardigheden, de verboden stad, Lamatempel en Hemelse tempel en zomerpaleis. De hele dag een prive gids die je rondrijdt tot voor de deur, alle bijzonderheden verteld en je snel en efficient naar de mooiste plaatsen leidt. Een ongekende manier van sightseeing voor ons. Tenslotte nog snel iets gegeten en hup daar was de gids alweer om ons naar de Pekingopera te begeleiden. Waar we frontaal vooraan aan een tafeltje met lekkernijen plaats mochten nemen. Peking is vol internationale toeristen. In het hotel maar ook op straat hoor je werkelijk alle talen van de wereld. Indiaas, Russisch, Italiaans, Frans, Duits (weinig) Japans, Iers, Amerikaans. Een prettige culturele stad, valt veel over te vertellen. De volgende dag ging de telefoon om 6 uur 's ochtends, de driver stond in de hal om ons 130 km ver buiten Peking in de provincie Hebei naar een stuk Chinese muur te brengen bij Gubeikou. Binnen 5 minuten zaten we in het busje, bij 'the driver from hell'zoals onze gids gewaarschuwd had. Hij reed al jaren dagelijks het stuk van 130 km. met toeristen en kende iedere bocht, dat klopte ook. Het was een onwaarschijnlijk goede chauffeur vier uur heen en drie uur terug. Hij scheurde links en rechts over de weg alles inhalend wat er maar reed, van ezelskarren tot de grootste Europese bakken, onze man ging er voorbij. Het was onze eigen Peking expres autorit. Dankzij de primatoer tabletten heb ik het overleefd! Vervolgens werden 2 Ieren, een Grieks stel en 2 Nederlanders opgepikt die allemaal wisten dat we 4 uur gingen hiken over een moeilijk begaanbaar stuk muur van X naar Simatai. De moed zonk mij een beetje in de schoenen, maar een afstand van 10 kilometer moest toch ook voor mijn ongetrainde body te doen zijn. 5 km omhoog en dan dalen wisten de kenners! 30 torens glimlachte de kaartverkoper. Ik heb er drie gehaald, treden van een halve meter, trappen van 80 meter hoog soms en dan weer flauw dalend, stukken en brokken zie de foto's. Mijn hart sprong zowat uit mijn ribbenkast. Een oud vrouwtje reikte mij al na de eerste trappen de hand en liet niet meer los. Tot ergernis van Peter, waar haar vriendin bij in de buurt ging hangen. Dat ouwe mens gaat het niet redden dachten ze van mij. Dankzij het vrouwtje heb ik nog drie torens gehaald en genoten van het uitzicht. Vervolgens zag ze ook dat het onbegonnen werk was om mij nog 27 torens op sleeptouw te nemen en wees ze een shortcut naar beneden. Ze heeft mij ongeveer 12 kilometer mee de berg af geholpen, verder over een smal paadje door het dal, verlaten boerderijtjes, verhalen over haar leven, man, kinderen en dat van arme maisboeren op het platteland. Ze was nooit op school geweest en had Engels geleerd van de toeristen.12 kilometer 's ochtends op de fiets door de bergen, de hele dag de muur over rennen en dan weer 12 km. op de fiets terug. 'In the evening I am very tired'. Ze helpt iedere dag mensen op de muur in de hoop wat van haar souvenirs te verkopen. Onderweg zat in de berm nog een politieagent in the middle of nowhere die mijn ticket wilde zien, dat had Peter, dus werd het vrouwtje ook nog uitgescholden. Ik deed of ik geen geld bij me had en haalde omstandig mijn zakken leeg (geld zat veilig in mijn broekzak) maar was voor vrouwtje niet voor corrupte agent. List is gelukt en in Simatai heerlijk gegeten met Peter en daarna terug naar Peking. De avond afgesloten met hotpot. zie foto.
Vanochtend ingepakt voor de reis naar Xian.